IMPREZA TEMATYCZNA
W INDIAŃSKIEJ WIOSCE
Jak zacząć?
Zbierz grupę minimum 4 osób. Do świata Indian możesz zaprosić zarówno 3-letnie maluszki, jak i starsze dzieciaki. W zależności od tego z jaką grupą będziesz pracować – upraszczaj, dodawaj nowe elementy, modyfikuj zaproponowane zabawy. Nie zapomnij o kostiumie dla siebie i odpowiedniej charakteryzacji – zapleć warkocze, przystrój głowę kolorową opaską lub pióropuszem, a na twarzy namaluj plemienne barwy. Nie musisz kupować profesjonalnego przebrania – potnij stary t-shirt tak, by powstały frędzelki w stylu Pocahontas.
Pomysły na około 2-3 godzinną animację!
Propozycje zabaw ruchowych i na spokojnie
Do zrealizowania w plenerze i w domu
Dla większych i mniej licznych grup
Dla dzieci od 3 do 12 lat
KIM BYLI INDIANIE?
Indianie to rdzenni mieszkańcy Ameryki, nazwani tak przez Krzysztofa Kolumba, który odkrywając nowy kontynent przekonany był, że dopłynął do Indii. Żyli w obu Amerykach, w Ameryce Północnej – m.in. Apacze, Czarne Stopy, Siuksowie, natomiast w Ameryce Południowej – Majowie, Aztekowie i Inkowie.
CEREMONIA NADANIA IMION I MALOWANIA TWARZY
Przygotuj paski papieru z wypisanymi indiańskimi imionami dla chłopców i dziewczynek. Wygodniej będzie, jeśli od razu umieścisz na nich dwustronną taśmę klejącą.
Propozycje żeńskich imion: Tańcząca Chmurka, Zgrabna Gazela, Szemrzący Strumyk,
Dzika Stokrotka, Łagodna Łania, Cicha Pantera, Celna Strzała.
Propozycje męskich imion: Dziki Mustang, Silne Ramię, Nocny Orzeł, Rączy Jeleń, Czarna Stopa.
Poproś dzieci, aby zamknęły oczy i wysunęły do przodu prawą rękę. Wprowadź je w mistyczny nastrój dotykając dłoni każdego dziecka i informując, że właśnie przekazujesz mu indiańską moc. Ustal, że od tej chwili przestajecie posługiwać się swoimi imionami, a rytualna energia, którą podzieliłaś się poprzez dotyk pomoże wybrać każdemu uczestnikowi jego nowe, indiańskie imię. Pozostając z zamkniętymi oczami, każdy losuje jeden pasek z imieniem (chłopcy z „męskiego” zestawu, dziewczynki – z żeńskiego). Na Twój sygnał wszyscy otwierają oczy i zapoznają się ze swoim indiańskim imieniem oraz imionami pozostałych osób. Kartki przyklejamy do piersi.
Przygotuj paski różnokolorowej bibuły i zawiąż uczestnikom na głowach indiańskie opaski. Jeśli grupa jest mniejsza, macie dostęp do materiałów, więcej czasu i chęć – wykonajcie pióropusze, amulety, łapacze snów.
Młodszym dzieciom zrób indiańskie makijaże. Starsze będą miały dużą frajdę, gdy dasz im kredki do twarzy i pozwolisz pomalować siebie nawzajem.
OBRADY NAD NAZWĄ PLEMIENIA, WYBÓR WODZA
Podziel dzieci na mniejsze grupy – będą to plemiona. Daj im czas na wybranie nazwy plemienia oraz ustalenie kto zostanie jego przywódcą.
STWORZENIE TOTEMU
Zapytaj, czy uczestnicy zabawy wiedzą czym jest totem. Jeśli nie, wyjaśnij:
TOTEM – to drewniana rzeźba albo rysunek zwierzęcia, rośliny lub przedmiotu uważane przez ludy pierwotne za uosobienie przodków, duchów opiekuńczych i otaczane czcią.
Jeśli animujesz w plenerze:
Każde z plemion ma za zadanie stworzyć własny totem nawiązujący do swojej nazwy. Wodzowie rozdzielają zadania i koordynują pracę zespołu. Wykorzystujemy wszystkie materiały dostępne w lesie/parku/ogrodzie – patyki, szyszki, kamienie, etc. (zaznacz, że korzystamy z tego, co leży na ziemi i nie niszczymy przyrody!).
Jeśli animujesz w domu:
Przygotuj tekturowe pudełka różnej wielkości, kredki, markery, farby, kolorowe papiery, nożyczki, dobry klej i inne materiały według własnego pomysłu. Zadaniem grup jest stworzenie plemiennego totemu. Zadbaj o to, żeby każde dziecko było zaangażowane w powstawanie pracy.
ZAKLINANIE DOBREJ POGODY
W niektórych plemionach indiańskich istnieje tradycja „tańca deszczu”. Wiedzą one, że woda to życie i lepsze funkcjonowanie środowiska naturalnego, dlatego odprawiają ceremonię przywoływania opadów. My jednak chcemy bawić się przy ładnej pogodzie, dlatego wykonamy „taniec słońca”.
Zapytaj dzieci, czy mają jakiś pomysł na zaklęcie bądź okrzyk przywołujący do indiańskiej wioski słońce i piękną pogodę. Wspólnie wznieście okrzyki ku niebu.
Wokół stworzonych wcześniej totemów wykonajcie energetyczny taniec zaklinający dobrą pogodę. Znakomicie sprawdzi się tu utwór „Tunak Tunak Tun” Dalera Mehdiego (dla starszych dzieci) lub
„Indiański taniec” Śpiewających Brzdąców (dla maluchów), ale możesz poszukać własnych muzycznych inspiracji.
TIPI
Masz chustę animacyjną? Świetnie! Zaproś dzieci pod chustę i pozwól im poczuć się jak w tipi, czyli namiocie uszytym ze zwierzęcych skór.
Ciekawostka: Słowo „tipi” oznacza „miejsce, gdzie żyję”.
Zabawa w INDIAŃSKIE RZEŹBY:
Jedno z plemion (lub jeśli grupa jest duża – kilku jego przedstawicieli) zostaje pod chustą, natomiast pozostali spod niej wychodzą. Zadaniem osób ukrytych pod chustą jest stworzenie ze swoich ciał rzeźby. Dzieci, które wyszły spod chusty muszą za pomocą dotyku odgadnąć jakie figury mogły powstać pod materiałem, a następnie jak najdokładniej odwzorować układ ciał spod chusty. Gdy będą już gotowe, podnosisz chustę i wspólnie oceniacie rezultat.
Jeśli masz klocki typu BAMP:
Zorganizuj międzyplemienny konkurs na najwyższą (lub najbardziej oryginalną) konstrukcję szkieletu tipi.
ZDOBYWANIE INDIAŃSKICH SPRAWNOŚCI:
SKRADANIE SIĘ
Spróbujcie wspólnie ustalić jakie umiejętności powinien zdobyć mały Indianin, by poradzić sobie na polowaniu. Jeśli dzieci same o tym nie wspomną, to podpowiedz, że jedną z takich sprawności jest umiejętność bezszelestnego skradania się i to właśnie tę sztukę będziecie dziś
fot. Różdżka tropiciela
trenować. Ciekawe kto okaże się mistrzem?
Wzorując się powyższym zdjęciem przygotuj Różdżkę Tropiciela (gałąź z przytwierdzonymi do niej dzwoneczkami – dostępnymi np. w pasmanterii).
Na wstępie wszyscy ustawiają się lub siadają w okręgu. Każde z plemion wyznacza zawodników, którzy zmierzą się w tej konkurencji. Ich zadaniem będzie wykazać się zwinnością oraz sprytem i trzymając w dłoni Różdżkę bezgłośnie okrążyć siedzących (w ciszy!) w kole. Jeśli w trakcie pokonywania trasy dzwonki się odezwą, to Różdżkę przekazujemy osobie, za plecami której zadzwoniły. Za bezbłędne pokonanie toru przyznajemy punkty.
TOR PRZESZKÓD
Stwórz tor z przeszkodami.
Jeśli animujesz w plenerze: wykorzystaj patyki (będą jadowitymi żmijami), kamienie, szyszki, suche liście (zebrane w kupki odegrają rolę wstrętnych niedźwiedzich odchodów).
Jeśli animujesz w domu: skorzystaj z klocków, grubego sznurka, pogniecionych gazet (tego, co masz pod ręką), które odegrają rolę przeszkód. Jeśli masz do dyspozycji gumowe zabawki w kształcie jaszczurek, węży, pająków, etc. – rewelacja! Użyj ich.
Każde z plemion musi wytypować dwóch śmiałków. Jednemu z nich zawiąż oczy. Osoba ta, będzie musiała pokonać przygotowaną trasę tak, aby nie nadepnąć na żadną z czyhających nań niespodzianek. Zadaniem drugiej osoby jest wcielić się w jej przewodnika. Przewodnik stoi obok trasy i może sterować swoim kolegą wyłącznie za pomocą głosu. Udziela mu wskazówek typu: Dwa kroki w przód, Obróć ciało w lewą stronę, Idź bardzo powoli przed siebie, aż powiem „stop!”, itp. Ustalcie, że za bezbłędne wykonanie zadania plemię może otrzymać np. 10 punktów, natomiast za każde nastąpienie na przeszkodę odejmujemy 2 punkty.
POLOWANIE NA BIZONY
Każdemu dziecku wręcz „ogonek” (może to być szarfa, kawałek bibuły, pasek materiału, etc.), który należy zamocować przy pupie, np. wkładając do tylnej kieszeni spodni. W tej zabawie w ganianego stajemy się bizonami polującymi na ogonki pozostałych i jednocześnie chroniącymi własny.
BIAŁY KIEŁ
Rozpocznij od pytania, czy któreś z dzieci wie kim był Biały Kieł. Jeśli nie, wyjaśnij:
BIAŁY KIEŁ – pies z domieszką wilczej krwi, wychowany wśród Indian. Jest bohaterem powieści przygodowej Jacka Londona, na podstawie której powstał film animowany i fabularny.
By rozpocząć zabawę „Biały Kieł” musimy usiąść w kole. Jeśli mamy możliwość, możemy użyć krzeseł. Wybieramy jedną osobę, której zawiązujemy oczy. Następnie, osoba ta staje na środku, a siedzący szybko zamieniają się miejscami. Na Twój sygnał osoba ze środka siada komuś na kolanach (nie dotykając go rękoma) i mówi: „Wilku, wyj”. W tym momencie, wybrane dziecko musi zawyć jak wilk, a zadaniem osoby z zawiązanymi oczami jest odgadnąć na czyje kolana trafiła. Jeśli zgadnie – przyznaj punkt i wyznacz kolejne dziecko, jeśli nie odpowie prawidłowo – daj mu szansę spróbować ponownie.
WYŚCIG JASZCZUREK
Dzieci uwielbiają tę zabawę i możliwość konkurowania ze sobą ramię w ramię.
Przygotuj kilka jaszczurek według pokazanego na poniższym zdjęciu wzoru. Jaszczurka może powstać m.in. z filcu, folii piankowej, zamszu, 
grubszego materiału, tektury i powinna mieć wielkość ok. 20 cm. Optymalna długość sznurka/włóczki, którą przywiązujemy do naszego gada to 5 metrów.
Poproś, aby każde z plemion wytypowało duety, które zmierzą się w tym zadaniu. Jedna osoba z każdej pary bierze na ręce zwierzaka, nadaje mu imię i wprowadza w dobry nastrój głaszcząc pieszczotliwie po grzbiecie, druga – rozwija sznurek i staje naprzeciwko swojego plemiennego kolegi. Na Twój sygnał zawodnicy rozpoczynają wyścig – jedna osoba zwija sznurek, a opiekun jaszczurki stopniowo zbliża się do zwijającego. Wygrywa dwójka, której jaszczurka okaże się najszybsza. Przydziel punkty za zdobyte miejsca. Pozwól na zamianę ról w parach.
INDIAŃSKI RELAKS PRZY MUZYCE
Sporo się dziś działo, więc dobrym pomysłem na finał imprezy będzie odpoczynek przy relaksującej muzyce. Wspólnie z grupą posłuchajcie utworu „E poi tai tai”. Możecie spróbować wykonać prostą choreografię.
POŻEGNANIE Z CZERWONYMI TWARZAMI
Jeśli w animacji brała udział grupa starszych dzieci, która w trakcie zabaw gromadziła punkty, to teraz nadszedł moment ich podliczenia i wzniesienia indiańskiego okrzyku na cześć zwycięskiego plemienia.
Miłym akcentem będzie wręczenie wszystkim uczestnikom imprezy zabawnych, pamiątkowych dyplomów.
Howgh!
OPRACOWAŁA
Katarzyna Oleksiejuk
Centrum Szkoleń i Animacji
Najlepsze do malowania buziek:
kliknij i zobacz sklep